నిరీక్షణ
నువ్వొస్తూనే కాలం
పరుగెడతం మొదలెడుతుంది
గడియారం గబగబా
గంటల ముల్లుని తిప్పేస్తుంది
సమయం కాగానే తానెళ్ళిపోతుంది
వెళ్తూ వెళ్తూ ...
నా మనసుని తీసుకెళ్తుంది
ఇక మిగిలేది నేను
నా చుట్టూ ..
ఓ నీశీధి నిశ్శబ్ధం
మళ్ళీ ఎపుడు వస్తుందోనని!
తన కోసం ఎదురు చూసి
ఎండిన కళ్ళను
వేడి కన్నీళ్ళు తడుపుతున్నాయి
కళ్ళు నావి ...
కారే కన్నీళ్ళు నావి
మరి తుడిచే తన వేళ్ళు ఏవి
ఈ అశృవులు
నీటి ధారలు అనుకోకు
అవి నా హృదయవేదనా సంకేతాలు
తన రూపం నాలో నింపుకుని
నా మనుసుని
నాకై అణుచుకుని
ఆశల క్రీనీడ క్రింద
అఖరిదశలో వున్నా
స్పందన వుంటే
ఓ అమర శిల్పమా
ఈ కట్టెకు జీవం పోయుమా !