కాలం
చెలీ ...ఎంతటి తేడా...
అప్పటి నీకు ...
ఇప్పటి నాకు...
అప్పుడు..
స్వేచ్చా విహంగంలా
ఓ కవితాంజలి
నీకు సమర్పించా
నేడు..
భాధ్యతల చెరసాలలొ వుండి
నిన్ను చూసి
ఓ మౌనాన్నిప్రకటించా
ముగ్ద మోహనమనోహర సౌందర్యాన్నిచూసి
కవితా విపంచిలొ
పదాలును రధాలుగా పరుగెత్తించి
వచనాలుగా మార్చి
నీపాదాలు క్రింది
పరదాలుగా పరిచిన
అ రోజులెక్కడ
మూగబోయిన
మౌన మునిలా
నీ వీక్షణావీక్షణం కోసం
నిరీక్షించి ఓడిపోయిన
జగత్ విజేతలా వున్న
ఈ రోజెక్కడ....
.