ఆవేదన
నా ఈ అక్షరాలను
వర్ణమాలగా చూడకు
అది శోకతప్త
నాహృదయ సమాహారం
గంపెడు ఆశతో నిన్నడిగి
అడియాశతో అణగారిపోవటం
ఎప్పుడూ జరుగుతున్న విషాదం
నీ దుఃఖః మహా అయితే
చారెడు కన్నీళ్ళు ,కాసిని వెక్కిళ్ళు
కళ్ళు తుడుచుకో ప్రియతమా
అని తేలికగా చేప్పేస్తావు
మాటలతో దాటేస్తావు
నీకు దూరం కానని
అలవోకగా చెప్పేనీవు
నిష్ప్రయోజనమైన నిర్ణయానికి
తలవంచుతావెందుకు
నీవు దూరమవుతావనే విషయం
నాకు విషం లాంటిదే
ఆ విషాన్ని విషంలాగే ఇచ్చేయ్
మాటల పాలల్లో రంగరించి
దాని రుచిని రూపాన్ని మార్చకు